Het huis van Al'arqam:

De eerste stap was het huis van Al'arqam Ibn Abi-l'arqam Almakhzoemi, tot centrum te maken van verdere verkondiging, aanbidding van Allah en de vorming van de moslims. Het bevond zich bij As-safa, ver uit het oogbereik van de tirannen. Daar vergaderde hij in het geheim met zijn metgezellen, las voor uit de Koran aan hen, reinigde hun zielen en leerde hen wijsheden uit het boek. Hiermee heeft de profeet,
volgden hun sporen zodat zij hen zouden kunnen tegen houden en terugbrengen naar Mekka om hen vervolgens te mishandelen en af te houden van de religie van Allah. De moslims waren hen echter te snel af en al op zee, waarna zij met lege handen terugkeerden nadat ze het strand tevergeefs hadden bereikt.

De eensgezindheid van de afgodendienaars met de moslims en hun neerknieling tijdens het voorlezen van soerat An-nadjm uit de Koran:

In de maand Ramadan van het jaar 5 na het gezantschap, ongeveer twee maanden na de migratie naar Alhabasha, ging de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de gewijde moskee "almsdjid alharaam" waar een grote groep mensen van Quraish rondom de Ka'bah zaten, waaronder ook de vooraanstaanden en de heren.

Soerat An-nadjm was neergezonden. De profeet,
Allah's zegen en vrede zij met hem, stond op en ging het onverwacht voorlezen. Het was het mooiste wat ze ooit hadden gehoord en stonden verbaasd te luisteren. Zij waren duidelijk onder de indruk daarvan en hebben verder naar hem geluisterd. Het einde van de soerat bevat waar-schuwingen en vermaningen hetgeen al even veel indruk op hen maakte. Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, helemaal aan het einde was gekomen, las hij 'Knielt dan neer voor Allah en aanbidt' en zelf neerknielde. De aanwezigen konden zich niet inhouden en knielden ook neer.

Naar een overlevering van Boukhari heeft Ibn Mas'ud, moge Allah met hem tevreden zijn, gezegd: 'De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, heeft soerat An-nadjm voorgelezen, knielde neer en van alle aanwezige mensen knielde iedereen neer. Iemand van de aanwezigen heef een handvol steentjes of aarde gepakt en naar het gezicht van de profeet,
Allah's zegen en vrede zij met hem, gegooid en zei: "Dit is wel voldoende". Ibn Mas'ud zegt: "Ik heb hem nog ongelovig dood zien gaan". Het was Umayah Ibn Khalaf die op de dag van Badr is vermoord.

De terugkeer van de migranten naar Mekka:

Dit bericht had Alhabasha ook bereikt maar anders dan wat had plaatsgevonden. Zij kregen te horen dat de mensen van Quraish zich tot de Islam hadden bekeerd en keerden vrolijk terug naar Mekka. Toen zij Mekka naderden kwamen ze erachter. Sommigen onder hen zijn teruggekeerd naar Alhabasha en anderen zijn in het geheim of onder de bescherming van iemand anders Mekka binnen gegaan.

De tweede migratie naar Alhabasha:

De ellende werd alleen maar erger, de moslims werden in toenemende mate gemarteld door mensen van Quraish omdat zij achteraf spijt ervan hadden te hebben neergeknield samen met de moslims.
Zij namen ook wraak nadat zij hadden gehoord over de goede behandeling van de moslims door An-nadjashi, de koning van Alhabasha.

Gelet deze omstandigheden heeft de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, de moslims geadviseerd om alsnog naar Alhabasha te immigreren. Twee- of drieeentachtig mannen en achttien vrouwen vertrokken naar Alhabasha. Deze tweede migratie was zwaarder dan de eerste omdat de mensen van Quraish oplettend waren en alle bewegingen van de moslims volgden. Maar de moslims waren nog oplettender en wijzer en zo is het hen gelukt naar Alhabasha te vertrekken ondanks alle maatregelen.

De beraming van Quraish tegen de migranten naar Alhabasha:
De afgodendienaars konden het niet verdragen dat de moslims hen te snel af waren geweest met hun vertrek naar Alhabasha, waar zij veilig hun geloof zouden kunnen uitoefenen. Zij stuurden twee doordachte mannen om hen terug te brengen naar Mekka. Het waren Amr Ibn Al'aas en Abdullah Ibn Rabi'ah. Zij waren toen nog ongelovig.

Zij kwamen aan in Alhabasha met een beraamd plan. Ze namen eerst kontakt op met de patriarchen en gaven hen allerlei geschenken. Zij vertelden hen wat de bedoeling van hun bezoek was en hebben hun argumenten kenbaar gemaakt zodat de patriarchen akkoord gingen. Zij bezochten daarna An-nadjashi, gaven hem geschenken en spraken tot hem:"Oh Koning, er is naar uw land een groep dwaze mensen gekomen die hun religie hebben verlaten maar ook niet uw religie hebben gevolgd. Zij hebben zelf een religie verzonnen die wij niet kennen.
Wij sturen de vooraanstaanden van hun stammen naar u, opdat u ze terugstuurt naar hun mensen. Zij kunnen hen beter in de gaten houden en weten beter wat zij afgekeurd en verafschuwd hebben." De patriarchen stemden in met het plan.

De koning An-nadjashi reageerde voorzichtig en wilde eerst beide partijen horen zodat de waarheid naar voren komt. Hij riep de moslims en vroeg hen: "Wat voor religie is dit waarvoor jullie van je eigen mensen hebben afgescheiden en niet mijn of een andere religie overnemen?"

Jaafar Ibn Abu Talib sprak namens de moslims: "Koning, wij waren onwetende mensen, baden afgodsbeelden aan, aten dode dieren, verrichtten zedeloze daden, hielden geen banden met bloedverwanten, gingen slecht om met de buren en de sterke onder ons onderdrukte de zwakke.
Wij leefden op deze wijze totdat Allah ons een profeet heeft gezonden. Wij kennen zijn afstamming, waarheidsgehalte, betrouwbaarheid en zijn kuisheid. Deze profeet riep ons op om Allah, als enige God te aanbidden en de afgodsbeelden die wij en ons ouders aanbaden af te zweren.

Hij beveelt ons de waarheid te vertellen, de toevertrouwde terug te geven en goede banden te onderhouden met bloedverwanten en de buren. Voorts het afzweren van alles wat ongeoorloofd is en het bloed van anderen. Hij beveelt ons verdorvenheid af te zweren, evenals het uitspreken van een valse getuigenis, het veroveren van het geld van een weeskind, het beschuldigen van reine vrouwen. Hij beveelt ons om alleen Allah te aanbidden, zonder metgezellen. Verder beveelt hij ons om het gebed te verrichten, de "zakaat" te geven, d.w.z. het afstaan van een deel van eigen vermogen aan de armen,


en hij beveelt ons om te vasten (en Jaafar vertelde de koning de rest van de zuilen van de Islam).

Wij hebben hem geloofd en gevolgd in wat hij van Allah heeft gekregen. Wij hebben dan alleen Allah aanbeden, zonder metgezellen, namen afstand van wat Allah ongeoorloofd heeft verklaard, en verrichtten wat Hij voor geoorloofd heeft verklaard. Onze eigen mensen hebben ons als vijand gezien. Zij martelden ons en probeerden ons van onze religie af te houden om zodoende ons terug te laten keren naar het aanbidden van afgodsbeelden in plaats van het aanbidden van Allah, de Verhevene, en dat wij alle zedeloze daden weer als geoorloofd zouden beschouwen. Toen zij ons onderdrukten en onrecht aandeden zijn wij naar uw land gekomen, wij hebben voor u gekozen en niet voor anderen en hebben de voorkeur gegeven voor uw bescherming met de hoop dat ons geen onrecht wordt aangedaan bij u,
koning.

Toen An-nadjashi dit hoorde, vroeg hij Jaafar of hij wat van de Koran kon voorlezen. Jaafar las het begin van soerat "Maryam" waarna de koning heeft gehuild totdat de tranen zijn baard hadden bereikt. De aanwezige bisschoppen hebben ook gehuild, de tranen kwamen op hun boeken terecht. Annadjashi zei: 'Dit en wat Iesa meebracht hebben als oorsprong dezelfde bron'. Hij richtte zich tot de afgevaardigden van Quraish en zei: 'Ga maar terug. Bij Allah, ik zou deze mensen niet aan jullie overdragen en er zullen geen beramingen meer tegen hen plaats vinden'. Daarna zijn ze vertrokken.

Op de tweede dag deed Amr Ibn Al'aas een andere poging en zei tegen An-nadjashi: 'Zij uiten zich afschuwelijk over Iesa,
de zoon van Maryam.'

An-nadjashi riep hen en vroeg hen daarover, waarna Jaafar antwoordde: 'Wij zeggen wat de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, ons over hem heeft verteld; hij is een dienaar en een gezant van Allah, evenals Zijn geest en Zijn woord dat Hij bij de reine maagdelijke Maryam neerlegde'.

An-nadjashi pakte een stokje van de grond en zei: 'Bij Allah, Iesa is niets meer of minder dan wat jij hebt gezegd. Ga jullie gang, jullie zijn veilig in mijn land, wie jullie beledigd wordt beboet, wie jullie beledigd wordt beboet, wie jullie beledigd wordt beboet. Ik heb er alles voor over om jullie te beschermen'.

Hij gaf daarna het bevel de schenkingen terug te geven aan de mensen van Quraish, waarna zij met minachting de plek verlieten. De moslims verbleven nu in een veilig land bij een deugdzame gastheer.