De tweede trouwzwering van Al'aqaba

Tijdens het bedevaartsseizoen van het jaar 13 na het gezantschap kwamen veel gelovigen maar ook ongelovigen uit Yathrib naar Mekka. De moslims besloten de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, niet in de omgeving van Mekka te laten rondtrekken uit angst dat de bewoners van Mekka hem later zouden uitzetten. Zij namen in het geheim contact met hem op en hebben afgesproken elkaar te ontmoeten tijdens de tashrieq-dagen bij de "jamrat-al'aqabah".

Zij sliepen bij hun mensen op de bewuste avond. Midden in de nacht glipten zij een voor een weg totdat zij allemaal bij elkaar waren bij Al'aqabah. Zij waren met drieenzeventig mannen; tweeenzestig uit de stam Alkhazradj en elf uit de stam Al'aws. Bij hen waren twee vrouwen; Nasibah,
de Verhevene, wordt aangetast, dit evenwel zonder rekening met iets anders te houden.

6. Dat zij hem steunen als hij naar hen komt en hem beschermen voor zij zichzelf en eigen vrouwen en kinderen beschermen. In de plaats daarvoor zouden zij het paradijs verdienen.

7. Volgens een overlevering van U'badah moesten zij de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, trouw zweren en anderen niet bestrijden om een recht dat van hen is.

Albara'e Ibn Ma'roer pakte de hand van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, en zei: "Jazeker, ik zweer bij Degene die u met de waarheid heeft gezonden, dat wij u zullen beschermen tegen alles waarvoor wij onszelf ook beschermen. Accepteer onze eed van trouw. Wij zijn gewend aan oorlog en wapens, wij erven dat van de een op de ander.
"

Abul-haytham Ibn At-tayhaan onderbrak hem: "Gezant van Allah, er zijn verdragen gesloten tussen ons en de mensen van Quraish, waaraan wij hiermee een einde maken. Bent u dan van plan, zodra Allah uw verkondiging laat zegevieren, terug te keren naar uw mensen?

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, glimlachtte en zei: "Integendeel, bloed is bloed en sloop is sloop. Jullie behoren bij mij en ik bij jullie. Ik zal oorlog voeren tegen wie jullie oorlog voeren en vrede sluiten met wie jullie vrede sluiten".

Tijdens dit belangrijke moment liep Al'abbas Ibn U'badah Ibn Nadlah naar voren en zei: "Weten jullie wel zeker waarvoor jullie deze man trouw zweren? Jullie zweren hem trouw om de oorlog tegen alle mensen te voeren. Als jullie, zodra jullie geld of jullie vooraanstaanden onheil treft,
hem zullen verlaten dan is dat jullie tegenspoed in het wereldlijke leven en in het hiernamaals. Maar als jullie hem boven dat alles stellen dan is hij jullie voorspoed in beide levens".

De aanwezigen zeiden: "Wij achten hem hoger dan deze zaken en dan onze vooraanstaanden, want wat krijgen we daarvoor terug? De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zei: "Het paradijs". Zij vroegen hem daarna om zijn hand te geven.

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, gaf zijn hand waarna zij opstonden en hem hun trouw bewezen. As'ad Ibn Zurarah nam zijn hand en zei:"Wacht eens even, mensen van Yathrib. Wij hebben deze afstand naar hem afgelegd omdat wij weten dat hij een gezant van Allah is. Wij keren ons hiermee tegen alle Arabieren, jullie vooraanstaanden worden dan vermoord en jullie zullen vanuit alle kanten aangevallen worden.
Als jullie zouden volharden, dan ga hiermee door totdat Allah jullie zal belonen. Als jullie angst hebben doe het dan niet. Dat zou Allah eerder aanvaarden".

Zij zeiden tegen As'ad: "Doe je hand weg, wij verlaten het zweren van deze trouw nooit en zetten geen stap terug". Daarna stonden zij op en hebben de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, een voor een eed van trouw getoond. Volgens de meest betrouwbare overleveringen was de eerste As'ad Ibn Zurarah. Ook zou het Abul-Haytham Ibn At-tayhaan of Albara'e Ibn Ma'roer kunnen zijn.

De trouwzwering van de vrouwen vond plaats door het uitspreken van de eed, maar zonder een hand te geven.

Twaalf vertegenwoordigers:

Na deze belofte van trouw vroeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem,
hen om twaalf afgevaardigden naar voren te schuiven die hen zouden vertegenwoordigen en hun belangen behartigen; zij namen er negen van Alkhazradj en drie van Al'aws.

Van Alkhazradj waren de volgende personen afgevaardigd:

1. Sa'd Ibn U'badah Ibn Dalim
2. As'ad Ibn Zurarah Ibn Adas
3. Sa'd Ibnur-rabi'e Ibn Amr
4. Abdullah Ibn Rawahah Ibn Tha'labah
5. Rafi'e Ibn Malik Ibn Al'adjlan
6. Albara'e Ibn Ma'roer Ibn Sakhr
7. Abdullah Ibn Amr Ibn Haram
8. U'badah Ibn As-samit Ibn Qais
9. Almunthir Ibn Amr Ibn Khanis

Al'aws hebben de volgende personen afgevaardigd:

10.

Usaid Ibn Hudhayr Ibn Samak
11.

Sa'd Ibn Khaythamah Ibn Alharith
12.

Rifa'ah Ibn Abdulmunthir Ibn Zubair (of Abul-Haytham Ibn At-tayhaan).

Nadat zij gekozen werden zei de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem,
tegen hen: "Jullie zijn verantwoordelijk voor jullie mensen zoals Iesa, de zoon van Maryam, verantwoordelijk was voor de "Alhawariyien" en zoals ik verantwoordelijk ben voor mijn mensen". Zij stemden daarmee in.

Dit was dan de tweede eed van trouw van Al'aqabah, die van enorm belang was in het leven van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem. Hiermee kregen de historische ontwikkelingen een hele andere loop.

Na afloop van de eed van trouw ontdekte een kwaadaardige man wat er plaats had gevonden. Hij riep met luide stem zodat iedereen het kon horen: "Bewoners van deze huizen, Mohammed en zijn bekeerde metgezellen zijn bijeen gekomen om oorlog met jullie te voeren". De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zei: "O vijand van Allah, ik zal je wat laten zien"
Hij gaf ze de opdracht terug te keren naar hun plekken en te gaan slapen.

De volgende ochtend kwamen de mensen van Quraish naar de tenten van de mensen van Yathrib om hun bezwaren kenbaar te maken . De ongelovigen onder hen zeiden: "Dit bericht is niet waar. Er heeft niets plaats gevonden".

De moslims onder hen zeiden niets. De mensen van Quraish geloofden het en keerden met een gevoel van mislukking terug.

Uiteindelijk zijn de mensen van Quraish erachter gekomen dat het bericht toch waar was en zijn enkele van hun mannen op paarden de sporen van de mensen van Yathrib gaan volgen. Zij hebben Sa'd Ibn U'badah en Almunthir Ibn Amr kunnen achterhalen nabij Athakhir. Almunthir wist te ontsnappen maar zij kregen Sa'd wel te pakken, hebben hem vastgebonden, geslagen en aan zijn haar getrokken totdat zij hem Mekka binnen brachten waar Almut'im Ibn U'day en Alharith Ibn Harb hem hebben kunnen redden omdat hij het was die hun karavanen beschermde in Medina.
Alansaar wilden terugkeren naar Mekka, maar toen Sa'd hen benaderde trokken zij liever verder richting Medina.



De migratie van de moslims naar Medina

Na de tweede eed van trouw bij Al'aqabah begonnen de meeste moslims te immigreren naar Medina zoals sommige metgezellen van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, dat al eerder hadden gedaan. De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zag in zijn droom het land waar de moslims naartoe zouden immigreren en vertelde hen dat: "Ik heb in mijn droom gezien dat ik vanuit Mekka trek naar een gebied dat rijk is aan palmbomen. Ik dacht dat het Alyamamah of Hadjr was maar het schijnt Yathrib (Medina) te zijn".
Volgens een andere overlevering heeft hij gezegd: "Ik heb in mijn droom jullie migratieland te zien gekregen, het ligt op een vruchtbaar stuk land, het zal of Hadjr of Yathrib zijn".

Abu Salamah Almakhzoemi, de man van Oum Salamah, was de eerste die immigreerde. Hij vertrok samen met zijn vrouw en zoon. Mensen uit de stam van zijn vrouw hebben haar verboden met hem te vertrekken, mensen uit de stam van haar man hebben het kind bij haar weggenomen. Toen is Abu Salamah alleen vertrokken naar Medina. Dit vond plaats ongeveer een jaar voor de tweede eed van trouw bij Al'aqabah. Daarna is zijn vrouw ook geïmmigreerd.

Na Abu Salamah is A'amir Ibn Rabi'ah met zijn vrouw Laila geïmmigreerd. Zij was de dochter van Abu Hathmah. Ook immigreerde Abdullah Ibn Oum Kalthoem. Na de eed van trouw immigreerden talloze moslims in het geheim uit angst voor de mensen van Quraish.


Omar Ibnulkhattab heeft dit echter bekend gemaakt. Hij daagde de mensen van Quraish uit maar niemand van hen durfde hem nog in de weg te staan. Zo arriveerde hij in Medina samen met twintig andere metgezellen van de profeet.

Vrijwel alle moslims zijn geïmmigreerd naar Medina. Ook zijn de migranten die zich in Alhabasha bevonden naar Medina teruggekeerd. Er zijn maar weinigen in Mekka gebleven. De uitzonderingen zijn Abu Bakr, Ali, Suhaib, Zaid Ibn Harithah en een groep zwakke mensen die niet konden immigreren.

Abu Bakr had zich al gereed gemaakt om ook te vertrekken maar de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, vroeg hem nog te wachten want hij verwachtte toestemming van Allah, de Verhevene, te krijgen om ook te vertrekken. "Verwacht u dat echt?" vroeg Abu Bakr.
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, antwoordde bevestigend. Abu Bakr stelde dus zijn plan uit, om zodoende op een later tijdstip samen met de profeet te kunnen vertrekken. Hij voedde twee trekdieren goed om ze voor te bereiden op de reis.

Quraish bijeen in het raadhuis "daar an-nadwah"en de beslissing om de profeet te vermoorden

De mensen van Quraish reageerden woedend op de migratie van de moslims omdat zij in de gaten hadden dat zij een asielplaats hadden gevonden, waar zij beschermd en behoed werden. Zij zagen ook dat de bijeenkomsten van de moslims in Medina een direct gevaar vormden voor hun religie, handel en hun bestaan. Zij kwamen bijeen in het raadhuis "daar an-nadwah" op donderdagochtend 26 Safar van het jaar 14 na het gezantschap, om een plan te maken om dit gevaar te laten verdwijnen; vooral omdat de verkondiger van deze religie zich nog steeds in Mekka bevond en hij op elk moment de stad kon verlaten.


Bekende gezichten onder de vooraanstaanden van Quraish waren aanwezig tijdens deze bijeenkomst. Ook heeft Iblies (de satan) deze bijeenkomst bijgewoond in de gedaante van een respectabele oude man uit Nadjd nadat hij hun toestemming daarvoor had gevraagd.

De aanwezigen bespraken de situatie. Abu Al'aswad stelde voor om hem het land uit te zetten en zich verder niet druk te maken waar hij naar toe zou gaan.

De oude man uit Nadjd zei: "Jullie weten dat hij een goede spreker is, zich van een aantrekkelijke argumentatie bedient waarmee hij mannen in de val lokt. Als hij zou vertrekken dan is het denkbaar dat hij in een andere Arabische streek mensen om zich heen verzamelt en samen met hen jullie in je eigen land binnenvalt en jullie als zijn onderdanen probeert te krijgen.
Ik zou zeggen bedenk maar een beter plan".

Abul-boehturi reageerde: "Wij sluiten hem op totdat hij de dood vindt, zoals de dichters voor hem".

De oude man uit Nadjd zei: "Als jullie hem opsluiten zullen zijn kameraden erachter komen. Zij stellen hem boven hun eigen vaders en eigen zonen. Zij zullen jullie aanvallen en samen met hem zullen zij jullie waarschijnlijk een nederlaag bezorgen. Bedenk maar een ander plan."

De tiran Abu Djahl heeft toen gezegd: "Ik heb een idee dat jullie nog niet hebben genoemd. Wij nemen vanuit elke stam een vooraanstaande, sterke jongeman en geven vervolgens ieder van hen een zwaard. Zij gaan naar hem op zoek en slaan met hun zwaarden tegelijk toe. Zo vermoorden ze hem.



Op deze manier is zijn bloed gelijk verspreid over alle stammen. De mensen van Beni Abd-Munaf zouden onmogelijk een oorlog kunnen voeren tegen alle stammen van Quraish en zullen daarom genoegen nemen met een schadeloosstelling".

De oude man uit Nadjd zei hierop: "Wat die man net zei was een goed doordacht plan. Dat is de mening die wij allen erover zouden moeten in-nemen". De aanwezigen stemden daarmee in en gingen uit elkaar om zich voor te bereiden op de uitvoering van het plan.

De beramingen van Quraish en die van Allah, de Verhevene

De bovengenoemde bijeenkomst vond plaats in het geheim. Het dagelijkse leven ging gewoon door en men moest niets kunnen merken van iets dat ook maar op een eventueel complot zou wijzen. Niemand mocht het idee krijgen dat er iets niet klopte en dat er iets gevaarlijks stond te gebeuren.
De mensen van Quraish hielden hiermee rekening maar zij namen het dit keer op tegen Allah, de Verhevene. Hij was het die hun plannen tot mislukking heeft gebracht, zonder dat zij het wisten. De engel Jibriel daalde neer bij de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, en bracht hem op de hoogte van hun plannen. Hij gaf hem ook toestemming te immigreren en bepaalde het tijdstip van vertrek. Ook legde hij hem alles uit over het tegenplan en zei: "Slaap vannacht niet in je eigen bed waar je gebruikelijk slaapt".

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, vertrok in de namiddag, zodra de mensen hun dutje namen. Hij ging naar de woning van Abu Bakr, moge Allah met hem tevreden zijn, om zich voor te bereiden. Zij maakten de twee dieren klaar voor het vertrek en huurden Abdullah Ibn Uraiqit Al-laythi in als gids onderweg; Abdullah was een aanhanger van de religie van Quraish.
Zij spraken met hem af bij de berg Thawr na drie nachten. De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, liet verder niks merken en ging gewoon door met zijn dagelijkse leven zodat de mensen van Quraish niet in de gaten kregen dat hij zijn vertrek aan het voorbereiden was.

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, had als gewoonte na het avondgebed te slapen en na middernacht weer op te staan om naar de gewijde moskee te gaan om het tahadjud-gebed te verrichten. Hij liet die avond Ali in zijn bed slapen en vertelde hem dat hij niets had te vrezen. Toen de mensen lagen te slapen, omsingelden de mannen (die het complot zouden uitvoeren) de woning van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem. Zij zagen Ali in het bed van de profeet bedekt met een deken en dachten dat het Mohammed,
Allah's zegen en vrede zij met hem, was. Buiten stonden ze te wachten om hem aan te vallen zodra hij tevoorschijn zou komen. Allah, de Verhevene, zegt in antwoord hierop:

{وإذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك أو يقتلوك أو يخرجوك ويمكرون ويمكر الله والله خير الماكرين }

'En (gedenk) toen degenen die ongelovig waren, een list tegen jou beraamden om jou vast te binden of jou te doden of jou te verdrijven. En zij beraamden een list en Allah maakte een plan. En Allah is de Beste der Beramers' [ 8: 30 ].

De migratie van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem

Het verlaten van zijn woning:

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, verliet zijn woning terwijl de mannen het omsingelden. Hij pakte wat aarde van de grond en gooide het naar hun hoofden terwijl hij het volgende uit de Koran zei
{وجعلنا من بين أيديهم سدا ومن خلفهم سدا فأغشيناهم فهم لا يبصرون }

'En Wij hebben voor hen een hindernis geplaatst en achter hen een hindernis en Wij hebben hun ogen bedekt zodat zij niet kunnen zien' [Yasin: 9].

Allah, de Verhevene, had hun gezichtsvermogen afgenomen waarna zij niets hadden gemerkt toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, het huis verliet. Hij ging richting het huis van Abu Bakr en daarna vertrokken zij naar een grot dat zich in de berg Thawr bevindt op een afstand van ongeveer vijf mijlen richting Jemen.

Drie nachten in de grot:

Abu Bakr ging als eerste de grot in om de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, te beschermen. Als er zich iets in de grot zou bevinden dan trof het hem en niet de profeet. Hij inspecteerde de grot en vond gaten in de muren die hij met stukjes stof van zijn kleding dichtmaakte; zo bleven er maar twee gaatjes over,
die hij met zijn voeten dichtmaakte.

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, liep daarna naar binnen en sliep met zijn hoofd op de schoot van Abu Bakr. Hij werd gebeten in zijn voet maar bewoog niet om de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, niet wakker te maken. De tranen van Abu Bakr kwamen op het gezicht van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, waardoor hij wakker werd en vroeg wat er aan de hand was. Hij vertelde hem dat hij gebeten was. De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, spoog op de plek waarna de pijn verdween.

Zij verbleven drie dagen in de grot. Abdullah, de zoon van Abu Bakr, sliep ook bij hen. Hij was een inteligente jongeman en vertrok vroeg naar Mekka alsof hij daar ook de nacht had doorgebracht.
Hij beluisterde ook de plannen en complotten van Quraish en vertelde die 's nachts aan hen door.

A'amir Ibn Fahirah, de slaaf van Abu Bakr, was een schapenherder. Hij ging met zijn schapen aan het begin van de avond naar de profeet en Abu Bakr zodat zij van de melk konden drinken. Op zijn terugkeer volgde hij met zijn schapen de sporen van Abdullah zodat die onvindbaar werden.

De mannen van Quraish stonden nog steeds op de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, te wachten toen het ochtend werd. 's Ochtends stond Ali op die op het bed van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, had geslapen. Zij grepen hem vast en vroegen hem naar de profeet. Ali vertelde de mannen dat hij niet wist waar de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, was waarna zij hem sloegen en naar de Ka'bah brachten.
Daar hebben zij hem een uur lang opgesloten zonder iets te hebben gezegd. Daarna zijn ze naar de woning van Abu Bakr gegaan en vroegen aan zijn dochter Asma'e naar hem. Zij vertelde hen dat ze niets wist, waarna Abu Djahl haar een klap gaf waarbij haar oorbel uitviel. Daarna zijn zij overal met een zoektocht begonnen en kondigden een beloning van honderd kamelen aan voor een-ieder die hem levend of dood zou terugbrengen.

Zij hebben in hun zoektocht de ingang van de grot ontdekt zodat als iemand van hen met zijn hoofd naar beneden had gekeken, ze de voeten hadden kunnen zien van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem. Het verdriet van Abu Bakr werd erg groot maar de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, stelde hem gerust en zei: "Abu Bakr, wat dacht je van twee mensen die Allah steunt.
Wees niet droevig, Allah is met ons".